Að vera heimavinnandi

Nú er ég heima í fæðingarorlofi og finnst það óskaplega notalegt, en ekki get ég sagt það að ég geri ekki neitt. Vakna fyrir átta, Venni í skólann. Ragnar Sölvi vaknar milli átta og níu, skipta á og klæða. Moppa yfir íbúðina, tek úr vélinni og set í aðra, fæ mér morgunmat. Gef Ragnari Sölva og hann sofnar. Sest þá jafnvel aðeins niður við tölvuna, skipti um í vélinni osfrv. RSE vaknar, sinni honum, fæ mér að borða, Venni kemur heim, gefa honum að borða... Fæ mér jafnvel göngu einhverntímann yfir daginn. Fer að versla svona annan hvern dag, elda kvöldmat. Einar kemur heim, koma drengjum í rúmið, hengja upp úr síðustu vélinni þann daginn og sest svo jafnvel niður við TV um klukkan níu, gjörsamlega búin á því, enda þarf að vakna 2-4 sinnum á nóttunni til að gefa lillanum svo það er aldrei langur svefn... EN: Mér finnst þetta YNDISLEGT!

Athugið þetta:

 Skipstjóri í afleysingum.....

 Hann var í fríi og lá í landi, að leysa af heima var enginn vandi. Konan var að því komin að fæða og hvergi um húshjálp að ræða. En hvað munar karlmann um kerlingarstörfin þó kannski sé stundum fyrir þau þörfin? Konan var heima og hafði engu að sinna, nema hugsa um krakka, það er ekki vinna. Hún sagði: "Elskan þú þarft ekkert að gera, aðeins hjá börnunum heima að vera, ég er búin að öllu; þvo og þjóna, þú þarft ekki að bæta, sauma eða prjóna. Matur er útbúinn allur í kistunni, það ætti að duga svona í fyrstunni, aðeins að líta eftir öngunum átta, ylja upp matinn og láta þau hátta." Nú skyldi hann hafa það náðugt og lesa og ná sér í ærlegan skemmtipésa. Hann var ekki sestur og var nokkuð hissa er vældi í krakka: "Ég þarf að pissa." Vart þeirri athöfn var að ljúka er veinaði annar: "Ég þarf að kúka" Þarna var enginn einasti friður ef ætlaði hann að tylla sér niður. Dagurinn leið svo í sífelldum önnum sem ei voru bjóðandi mönnum, þvílíkt og annað eins aldrei í lífinu útstaðið hafði hann í veraldarkífinu. Ölduna stíga í ósjó og brælum var ekkert hjá þessu, það kallaði hann sælu, en þeytast um kófsveittur skammtandi og skeinandi, skiljandi áflogaseggina veinandi! Ef eitt þurfti að éta varð annað að skíta og engin friður í bók að líta, en hún sagði: "Elskan, þú þarft ekkert að gera aðeins hjá börnunum heima að vera." Nú voru krakkarnir komnir í rúmið, kyrrlátt og sefandi vornætur húmið seiddi í draumheimana angana átta en ekki var pabbi farinn að hátta. Hann stóð þarna úfinn, úrvinda og sveittur yfir sig stressaður, svangur og þreyttur, og horfði yfir stofuna: "Hamingjan sanna, hér á að teljast bústaður manna." Það skyldi hann aldrei á ævinni gera, í afleysingu slíkri sem þessari vera, þó væri í boði og á því væri raunin að þau væru tvöfölduð skipstjóralaunin." En þetta á konan kauplaust að vinna og kallað að hún hafi engu að sinna! Af daglangri reynslu hans virtist það vera að það væri stundum eitthvað að gera. Áfram með störfin ótt líður tíminn "Æ" aldrei friður nú hringir síminn, halló, var sagt, það er sætt ég túlka, þér er sonur fæddur og yndisleg stúlka. Hann settist á stól og fann til svima og klígju, hvað sagði hún að krakkarnir væru orðnir tíu." Ég þarf að taka til öruggra varna, ég ákveð á stundinni að hætta að barna!

Athugasemdir

[Helga Dögg (IP-tala skráð) 24.10.2007 kl. 19:43]

Sælar, bara að kvitta fyrir lesturinn á nýja blogginu

[Gurra (IP-tala skráð) 25.10.2007 kl. 08:40]

hahaha góð saga